Nicoline Schalkwijk
Onze collega Nicoline is getrouwd, moeder van een geweldige dochter en zoon en ze is groot wandel- en fietsfanaat. Al negen jaar lang zet ze zich vol passie in voor onze cliënten. Ze begon als eerste OSA-consulent in regio Zuid-Holland. Door haar jarenlange ervaring is er menig cliënt die lief en leed met haar deelt. Vandaag zijn de rollen omgedraaid en vertelt ze graag wat meer over haar zelf.
Kun je ons iets vertellen over jouw werkverleden?
‘Haha, heb je even? Ik heb veel uiteenlopende dingen gedaan. Ik heb de opleiding doktersassistent gevolgd waar ik vervolgens ook als doktersassistent bij een huisarts werkzaam ben geweest. Via deze baan kwam ik bij de trombosedienst Rotterdam terecht op de hart-longfunctie afdeling waar ik intern de opleiding tot hartfunctie laborant heb gevolgd. In de daaropvolgende 14 jaar heb ik op diverse afdelingen gewerkt tot ik vervolgens mij bijdrage aan het onderzoek ‘Generation R.’ mocht mee werken.
‘Generation R.’ was een onderzoek waarbij tienduizenden kinderen uit Rotterdam werden geobserveerd vanaf foetus tot hun twintigste levensjaar. Dit was in samenwerking met de trombosedienst en mijn taak was het uitvoeren van de intakes en begeleiding. Met drie maanden bijvoorbeeld, ging ik bij alle baby’s langs om te noteren hoe ze zich ontwikkelden en hoe de thuissituatie was. Helaas door de economische crisis waren bezuinigingen onvermijdelijk en werd ik overgeplaatst naar het Erasmus Medisch Centrum. Ik mocht assisteren bij een onderzoek naar huisstofmijt allergie bij kinderen tussen de 6 en 12 jaar. Het doel van het onderzoek was het vinden van de juiste medicatie. Ook dit was weer heel interessant en na 2 jaar hebben we dit onderzoek af kunnen ronden.
Hierop volgde de mooiste, maar ook heftigste periode van mijn carrière. Ik begon als hartfunctie-analist op de kinderhart- en kinderlongpoli waar ik doorstroomde naar de afdeling hartkatheterisatie. In deze tijd heb ik heel veel geleerd. Ik werkte met kinderen die een aangeboren hartafwijking hadden en ik heb de voor en na trajecten van zeven kinderharttransplantaties meegemaakt. Dat was wel heel pittig. Ik stond hele dagen op de OK zonder een beetje daglicht en er was veel stress aangezien deze operaties niet vaak voorkwamen. Dit wilde ik niet meer. Ik ben dankbaar dat ik hier iets in mocht bijdragen, maar mentaal vond ik het erg zwaar. Mijn voorkeur in een nieuwe uitdaging ging naar meer huisbezoeken. Huisbezoeken geven vrijheid en het is voor de zorg heel interessant hoe de thuissituatie is. Dit zegt veel over iemand en je proeft dan een stukje sfeer of spanning.
Zo kwam ik bij het onderzoek van Stichting Opsporing Erfelijke Hypercholesterolemie terecht. Ik mocht families opsporen met erfelijk verhoogd cholesterol om vervolgens een stamboom van uit te werken. Het is heel interessant om je te verdiepen in stambomen. Ik kwam bij veel mensen thuis om hun familie uit te pluizen en te kijken waar het erfelijke gen begon zodat ze preventief medicatie konden krijgen. Helaas werd ook hier de geldkraan dichtgedraaid waardoor ik moest stoppen. Tijdens mijn uitwerktijd kwam ik bij iemand terecht die een PAP-apparaat had staan en waar net de OSA-consulent op thuisbezoek kwam. Aangezien ik die thuisbezoeken ook heel leuk vond ben ik gaan solliciteren en zo terecht gekomen bij Total Care.’
Hoe was het toen je negen jaar geleden bij Total Care begon?
‘Het was voor mij wel even omschakelen. Ik had bij mijn vorige werkgevers veel te maken met hiërarchie, terwijl daar bij Total Care geen sprake van was. We waren met een klein team en ik was de eerste OSA-consulent in Den Haag waar ik begon met één ziekenhuis, maar steeds meer uitgebreid heb en inmiddels ook met twee andere collega’s aan het werk ben. Deze regio voelt dan ook echt als mijn kindje. Sommige cliënten daar zie ik ook al 9 jaar, wat toch wel een band schept.
De organisatie is de afgelopen jaren enorm ontwikkeld en gegroeid, en dat geldt ook voor het team. Het team is verjongd en een stuk groter, maar toch blijf het echt een familiebedrijf met een fijne sfeer. Rob (de directeur) voelt zich prettig als het goed gaat met zijn personeel en daardoor voel je je ook echt gewaardeerd.’
'Ik ben niet het type om alleen aan het werk te zijn om het tot mijn pensioen uit te zingen.'
Zijn er dingen waar je je nog in zou willen ontwikkelen?
‘Ja, zeker. Ik ben niet het type om alleen aan het werk te zijn om het tot mijn pensioen uit te zingen. Ik wil mijn werk wel echt leuk blijven vinden en daarvoor is ontwikkeling wel belangrijk. Het stukje diagnostiek vind ik heel interessant. Ik zou mezelf hier nog wel meer in willen ontwikkelen om de rapporten en uitslagen nog beter te kunnen interpreteren en hier dieper op in te kunnen gaan.’
Is er een situatie met een cliënt die je echt bij is gebleven?
‘Ik heb de afgelopen negen jaar al veel meegemaakt met cliënten, maar er is wel één situatie die mij bij blijft. Als wij cliënten bellen is dit vaak anoniem, maar niet iedereen neemt dan op dus soms bel ik wel met nummerherkenning. Zo had een cliënt van mij mijn mobiele nummer en kreeg ik op oudejaarsavond om 23:50 een berichtje van een cliënt om mij te bedanken. Deze man had een PAP-apparaat maar zijn AHI bleef elke keer hangen rond de 19. Hij werkte als vrijwilliger bij een ziekenhuis waar ik ook poli draai. Hier reed hij patiënten rond in zijn wagen, maar hij mocht dit niet meer doen omdat zijn AHI niet onder de 15 kwam waardoor hij niet mocht rijden. Ik heb toen maandenlang van alles geprobeerd om zijn AHI te verlagen. Nou is dat uiteraard altijd de bedoeling, maar in deze situatie was er wel echt een trukendoos nodig om het voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk is het mij gelukt waardoor hij weer lekker het werk mocht doen waar hij zo van genoot. Het feit dat hij hier op oudejaarsavond op terug dacht en mij hiervoor zo persoonlijk bedankte vond ik wel heel waardevol.’
Heb je buiten je werk nog dromen?
‘Ik zou het liefst de hele wereld rondfietsen. Ik fiets veel in mijn vrije tijd. Hier ben ik ooit samen met mijn moeder aan begonnen. Zij heeft mij aangestoken met haar fietshobby door samen lange afstanden te fietsen naar Frankrijk en Duitsland en dan gezellig bij B&B ’s te vertoeven. Ik hoop dit dus over een aantal jaar met mijn pensioen door te kunnen zetten om te beginnen met de Noordzeeroute. Hierbij begin je in Nederland en vervolg je je tocht naar Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Ijsland, Schotland, Engeland, Frankrijk en vervolgens zo terug. Dit is een route van 6000km. Dat lijkt me wel heel leuk.’